Do istotnych elementów czci dla Najświętszego Serca należą nabożeństwa czerwcowe.
Ich pomysł wyszedł od wychowanki jednego z paryskich klasztorów.

Pewnego dnia po przyjęciu Komunii świętej mała Aniela de Sainte-Croix pomyślała: skoro maj jest poświęcony Matce Bożej, to czerwiec trzeba ofiarować Sercu Jezusowemu. Podzieliła się tym spostrzeżeniem z wychowawczynią i koleżankami. Wszystkim bardzo spodobała się ta myśl. Przychylnie odniosła się do niej przełożona klasztoru, a następnie biskup paryski. Z upływem czasu propozycja poświęcenia czerwca Najświętszemu Sercu trafiła do papieża. W 1873 r. Ojciec Święty Pius IX zatwierdził nabożeństwo czerwcowe.

Wybór terminu nie był przypadkowy. W czerwcu 1675 r. doszło do najważniejszego z wielkich objawień doświadczonych przez św. Małgorzatę Marię. Symboliczny wymiar ma także fakt, że czerwiec następuje po maju, miesiącu maryjnym. Ale przede wszystkim w czerwcu przypada Święto Serca Pana Jezusa. Zasadniczymi elementami nabożeństwa czerwcowego są adoracja Najświętszego Sakramentu oraz Litania do Najświętszego Serca Jezusowego, Antyfona,  Akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Najświętszemu Sercu Pana Jezusa.

W tym trudnym czasie pandemii, kiedy nasze kościoły pozostawały
zamknięte dla wspólnotowych nabożeństw, nasza misja utrzymywała
duchową jedność przez transmisje Mszy Świętych na kanale YouTube.
Szczególnie cieszyliśmy się z obecności najmłodszych uczestników tych
nabożeństw i ich zaangażowania w Tygodniu Biblijnym w konkurs
zorganizowany przez naszą misję. Dzieci w swoich domach przygotowały
plakaty ...

„Osoba Papież Polaka łączy nas w sposób szczególny. W każdym zakątku świata jest On dla ludzi różnych krajów i kultur symbolem polskości, uosobieniem polskich cnót i talentów. (...) Dzięki Janowi Pawłowi II wspaniale mogliśmy umocnić więzi polskiej tożsamości” - napisał Prezydent Polski Andrzej Duda w liście do wspólnot katolickich poza granicami kraju.

18 maja upłynie 100 lat od urodzin papieża Jana Pawła II w małym polskim mieście Wadowice.

Polska, którą trzy sąsiednie mocarstwa – Prusy, Rosja i Austria – podzieliły między siebie i okupowały przez ponad sto lat, po pierwszej wojnie światowej odzyskała niepodległość. Było to wydarzenie budzące wielkie nadzieje, ale domagające się także wielkich wysiłków, ponieważ organizujące się na nowo państwo ciągle odczuwało nacisk obydwu mocarstw – Niemiec i Rosji.

W tej sytuacji opresji, ale przede wszystkim nadziei, wzrastał młody Karol Wojtyła, który niestety bardzo wcześnie stracił swą matkę, brata, a na koniec także ojca, któremu zawdzięczał swoją głęboką i gorącą pobożność. Młodego Karola pociągały szczególnie literatura i teatr, dlatego po uzyskaniu matury zaczął najpierw studiować te dwa przedmioty...